Dam Baker ‘Pistol in my Pocket’ review at Ctl-Alt-Country E-zine

(5*****)

Met z’n eerste twee platen, het in 2008 verschenen “Outskirts Of Town” en het van twee jaar later stammende “Sad Song Junkie”, blies de jonge Amerikaanse songsmid Dan Baker ons al letterlijk compleet van onze sokken. Wij dachten bij het horen van z’n liedjes spontaan aan die van grootheden als een Bob Dylan, een John Prine en een Tom Waits. De man presenteerde zich als een kanjer van een storyteller met bovendien ook een prachtig deuntje in de vingers. En dan was er natuurlijk ook nog die wat aparte, hoogst passionele stem van ‘m. Die paste echt wel uitstekend bij de “Sad Song Junkie” uit de titel van z’n tweede. En – Eerlijk is eerlijk! – ook bij heel wat van het materiaal van z’n nieuwe worp. Dat album, het zopas verschenen “Pistol In My Pocket”, laat een ondertussen weer wat rijper geworden Baker aan het woord. Stilaan een echte meester in z’n vak. Genadeloos pakt hij je als liefhebber van het genre in met liedjes over thema’s als verloren en herwonnen liefde, verraad, wraak en andere. Liedjes, die tegelijk heerlijk rauw en toch ontzettend af klinken. Heel erg doorleefd allemaal ook. In één woord: beklijvend. Met als absolute uitschieters wat ons betreft de zich schaamteloos in weemoed wentelende pianoballade “Coming Home”, het voorwaar zelfs even voorzichtig Springsteenesk aandoende “One Of Them” en het afsluitende “Not Gonna Say It”, een gebroken hart verpakt in een door en door verdrietig wijsje. Top-Americana! Echt vanuit de grond van ons hart aanbevolen!