Dan Baker ‘Pistol in my Pocket’ review at Keys and Chords.
You can read the review here
Op zijn vroegere langspelers ‘Outskirts of Town’ en ‘Sad Song Junkie’ profileert deze jongeman zich al als een begenadigd storyteller die zich in de inspirerende driehoek Dylan-Prine-Waits manifesteert. Evenals zijn illustere voorgangers komt bij Dan Baker alles recht uit het hart en wordt die stuff met ongehoorde passie gedebiteerd.
Vanaf de eerste gezongen noot sleurt hij je mee met niet zelden beklemmende verhalen die een uitzichtloos leven aan de zelfkant laten vermoeden. Ten tijde van de opnamesessies leefde hij toevallig in Chelsea, een bescheiden voorstad van Boston. In die wat troosteloze omgeving rijpten heel wat songs. Een van die songs haalde de cd. De titelsong ‘Pistol In My Pocket’ stamt uit flarden van een conversatie die Baker in de plaatselijke 7-Eleven supermarkt opvangt. Wat later smijt Baker de song op tape in de plaatselijke 1867 Studio, een voormalige pleisterplaats van vrijmetselaars waar hij met zijn begeleidingband een tijdelijk onderkomen vindt.
Die beklijvende, bij momenten hallucinante sfeer kleeft ook aan ‘Threw Me Down The Well’ en ‘ What I’m Looking For’, ‘Down In The Canyon’ Baker zingt of beter gezegd, huilt als een gewond dier dat zijn wonden likt . Dit wordt geventileerd in songs waarin steevast een onderhuidse spanning wordt opgebouwd.
Je hoeft zelfs niet aandachtig naar de teksten te luisteren van pianoballaden als ‘Never Alone’, ‘Up On The Roof’ om te begrijpen dat Baker niet bepaald als een vrolijk Franske door het leven dartelt. ‘Coming Home’ en ‘Not Gonna Say It’ wedijveren om de titel van meest desolate song. Als de lusteloosheid in deze donkere tijden even toeslaat sla je dit gitzwarte werkstuk beter over en ietwat labiele personen gelieve zich bij voorbaat te onthouden. Ze missen wel een verdomd intens en doorvoeld werkstuk..